2794

سلام19سالمه پشت کنکوری هستم ویه3سالی هست این علاِیم رو   دارم هیچی خوشحالم نمیکنه کارا تفریحایی که قبلا حالم خوب میکرده برام معنی نداره همش تو خونم وبیرون نمیرم پدرم همیشه سختگیربودوهست ما اجازه نداریم بریم بیرون یا بادوستامون  وقت بگذرونیم ازشهری ک درش ساکن هستیم متنفرم وخب حس خوبی نسبت به پدرومادر ندارم درسخون بودم اما الان به سختی میگذره روند درسیم همچی برام تکراری شده با مدیتیشن وکارای عرفانی سعی میکنم حالم خوب  باشه قبلا خیلی فکرخودکشی توسرم بوداما فک میکردم اگه سختگیربودوهست اونوقت همچی بدترمیشه ابروم میره وقتی بایک اقایی مجازی دوست بودم حالم خوبترشد ولی یه ماهه کات کردیم بعد2سال دوستی مجازی وخب همه چی برام مثل قبل بی معنی شد چیکارکنم اقای دکترمشاورم گفت بری دانشگاه همچی عوض میشه فقط دلم مخواد برم جایی دیگه غیر این استان ویه زندگی مستقل داشته باشم خیلی احساس بیحالی هم دارم موقع مطالعه اگه هم میریم مسافرت یابیرون ازبیشترادما بدم میاد ودوسندارم ببینمشون

اطلاعات تکمیلی

سن 19 جنسیت زن شغل فارغ تحصیل تجربی وضعیت تاهل مجرد
پاسخ مشاور

روانشناس فردي،كودك و نوجوان

سلام و عرض ادب
شرايط شما كمي سخت شده و با دوكلمه صحبت من قطعا تغيير مثبتي رخ نخواهد داد. اما خبر خوب اين كه شما واقف به حال بد خودتون هستيدو دنبال تغيير هستيد.بهترين پيشنهاد من فعلا كمك دارويي  در مرحله اول و سپس شروع دوباره فعاليت هاي كه قبلا براي شما لذت بخش بوده اگر چه اولش خيلي سخت خواهد بود اما تغيير كردن هميشه اولش سخته و بعد نتيجه در ميان مدت مشخص ميشه.البته نكته مهم ديگه اين كه مراودات اجتماعي خودتون رو دوباره شروع و گسترش بديد.منظورم فعاليت هاي اجتماعي عمومي هست.
پرتلاش و صبورباشيد.

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید