یه نوجوون افسردم که هر روز کمرنگ میشم

دلیل افسردگیم فکر میکنم همیشه طرد شدنه از کودکی تا الان . هیچوقت نتونستم در اجتماع جایگاهی رو به دست بیارم یا دوست خوبی داشته باشم و همیشه احساس تنهایی میکردم

به ظاهر ادم اجتماعیم و روابط اجتماعیم بالاست اما دوست نزدیکی ندارم و همه روابطم سطحی

هرچند نه از نظر شخصیتی یا ظاهری یا هوش هیچ چیزی کم ندارم و اطرافیانم میگن و دلیل اصلی دور شدنم مهر طلبی زیاده و خوبی های بیش از حدی که کردم و درکنارش کنار زده شدم

روحیه بسیار حساسی دارم و در حال حاضر هر روز در مدرسه از همکلاسی هام عذاب میکشم و مشاور مدرسه طی حرف هایی که زدیم افسردگی رو در من تشخیص داد

علائمم، فوق العاده کم تمرکز و حواس پرت. افت تحصیلی . عدم علاقه به فعالیت ها حتی کارهایی که زمانی عاشقشون بودم . درحال حاضر حالت اجتماعیمم کمرنگ میشه و از همه دوری میکنم احساس بی تفاوتی و تنفر. ناامید . گاهی تفکر خودکشی. استرس مداوم و دلدرد و سرد های شدید . دلم میخواد از همه دور باشم . انرژی انجام هیچ کاری رو ندارم . زیاد میخوابم و کم اشتهام و ...

امکان مشاوره حضوری رو ندارم و نیاز فقط به ادمی دارم که به حرف هام گوش بده و الان این ادم وجود نداره 

هرطور که میدونین کمکم کنین 

حق من این نبود