جدای از پدرمادر

سلام من دختر ۱۹سالمه ام. به خاطر سمی بودن محیط خانواده خونه رو ترک کردم به وسیله تحصیل در یه شهر دیگه بعد ۱۵ساغت هم فاصله هست منم دانشگاه دولتی ام تو خوابگاه ، حالا که خوابگاه اومدم نمی تونم بسازم با هم اتاقی هام اونا همش به من ایراد می گیرند همش ازم سوال می پرسد الان کجا بود ی چی کار کردی این باعث ناراحت ام می شده، درکل الآنم همش به فکر برگشتم نمی دونم چی کارکنم حس می کنم نباید این کارو می کردم حس می کنم توانایی تنها زندگی کردن ندارم نمی دونم چمه خیلی تو خودمم و نمی تونم خوشحال باشم .باید چی کارکنم ممنون