وقت بخیر دوست عزیز
این حجم از عصبانیت و قهرهای طولانی مدت ریشه در دوره کودکی ایشان و ارتباط ناسالمی که با مادر شکل گرفته است دارد و این وابستگی بیمار گونه هم یک جور جبران افراطی است یعنی من یک کودک عصبی و تند خو هستم که بابت کوچکترین چیز بزرگترین واکنش ها را نشان می دهم و این عصبانیت در اصل نسبت به مادرم است که من را خیلی دوست نداشته و برای او با ارزش نبودم حالا به جای اینکه از او دور شوم بیشتر وابسته او می شوم یعنی رفتاری که مطابق هیجاناتم نیست را نشان می دهم.
در این شرایط برای آگاهی همسرتان لازم است تا حتما از طرحواره درمانگر کمک بگیرند.
با او وارد چالش نشوید بحث نکنید با شناختی که از او و نقاط ضعف او دارید بر روی حساسیت ها و .... دست نذارید و از نقاط قوت او بهره ببرید و به او اعتماد به نفس دهید
به وابستگی وی به مادرش کاری نداشته باشید تا کمک گرفته نشود این شرایط پا برجاست
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید