قانع نشدن همسر برای مستقل شدن از خانواده‌اش

باسلام و عرض ادب.

خانمی ۳۸ ساله هستم، همسرم مردی ۴۰ ساله، یک دختر ۶ ساله هم داریم که متاسفانه تشخیص اتیسم و نقص توجه بیش فعالی گرفته.

۷ سال از زندگی مشترکمون میگذره که علی‌رغم میل باطنیم، همسرم و خانواده‌ش بخصوص مادر و خواهر همسرم، بعد از عقد مجبورم کردن که در منزل خواهرشوهرم که پنجاه ساله و مجرد هستن زندگی کنیم.

ناگفته، معلوم هست که چه مشکلاتی رو با مادرشوهر حساسم و خواهرشوهرم که بخاطر ازدواج نکردن با مشکلات روحی زیادی دست و پنجه نرم میکند، پشت سر گذاشته‌ام!

اما بخاطر استرس‌های زیاد در دوران بارداری و شیردهی، همینطور افسردگی بعد از زایمان سالها داروی اعصاب مصرف کردم و بعدها متوجه شدم که مشکلات ژنتیکی زیادی در خانواده‌ی همسرم هست که متاسفانه دخترم اینطور اسیب روانشناختی دیده😔

با وجود تمام این مسائل، همسرم به‌هیچ وجه راضی نمیشه که خانه‌ای مستقل تهیه کنه و به یکجا نشینی خاتمه بدیم...

همسرم و خواهر ایشون هر دو بلحاظ مالی مستقل هستن، اما این وابستگی دوطرفه بشدت به من و فرزندم لطمه میزنه.

همسرم حتی گاها به شوخی، حاضرن که من مهریه‌ام را به اجرا بزارم یا درخواست جدایی بدهم، ولی هرگز از خانواده‌ش مستقل نشود...

لازم به ذکر است، من همسرم را دوست دارم، چون ایشان به لحاظ شخصیتی مردی متدین، خوش اخلاق، با مسئولیت‌پذیری زیاد، پدری مقتدر و مهربان برای دخترم هستند.

ممنون میشم در خصوص حق قانونی بنده و رفع نحوه‌ی قانع نمودن همسرم برای مستقل شدن، راهنماییم بفرمایید✨🙏🏻🌹