به نظرتون تصمیم درستی گرفتم

سلام وقتتون بخیر به نظرتون تصمیم درستی گرفتم من خیلی نگران آیندم هستم . راستش من ۱۸ سالمه و دانشجو ترم دوم رشته علوم قرآنم سه ماهه نامزد کردم و نامزدم پسر عموی خودمه ۲۵ سالشه رشته مهندسی شیمی ترم پنجم . راستش نه پشتوانه مالی داره و نه خودش در حال حاضر سر کاره اینا به کنار چون خودم به شخصه به مادیات اهمیت نمی دم زیاد درسته مهمه ولی معیار اصلی نیست برام . من پایبند به یه سری اعتقاداتم و در واقع می شه گفت به اصطلاح امروزی مذهبی اما افراطی نیستم اتفاقا پایه خیلی از مسائل هستم مثال رقصیدن و اهنگ و .... . نامزدم یه پسر امروزیه که خب کمی با هم تفاوت داریم اما اون احترام می زاره و اتفاقا تشویقم می کنه و خوشش میاد تا حالا ندیدم که رفتاری بر خلاف اعتقاد من انجام بده یا تهاجمی برخورد کنه . تفاوت از این لحاظه که مثلا من نماز می خونم ولی ایشون نمی خونه من روزه می گیرم ولی ایشون نمی گیره اما من شرط گذاشتم که نماز برام خیلی مهمه و اونم قبول کرده . اینم بگم مثل من از این مسیری که بنده درش قرار دارم خوشش میاد و تایید می کنه مسیر درستیه و این که خدا و پیغمبر و اماما و قرآن رو قبول داره فقط عملا یه سری کارها رو انجام نمی ده که قول داده انجام بده . اینم اضافه کنم که بچه طلاقه یعنی زمانی که ۳ ماهه بوده مادرش و عموم از هم جدا می شن . خیلی کاریه و باهوش به شدت منطقی و عاقله. و خوش اخلاق و مهربون و دلسوز شوخ طبع فقط تنها مشکلی که داشتیم دیر جواب پیام می داد یا دیر زنگ می زد ولی نمی دونم چرا یه جورایی عادت کرده بود به این روش زندگی کمی بدقولی کرد اما وقتی ازش پرسیدم پشیمونی گفت نه دوست دارم به نظرتون من چی کار کنم اینم بگم که ایشون خیلی روی اعصابش کنترل داره یعنی در بدترین حالت ممکن هم امتحانش کردم داد نمی زنه  بسیار صبر و حوصله بالایی داره اما من برای آینده می ترسم 

راستش بهش وابسته شدم یه جورایی وحشتناک دوستش دارم شبو و روزم کلا به فکرشم تنها کسی که جلو چشم میاد می ترسم خیلی در کنار این حس میشه راهنمایی کنین منو