پرخاشگری وعصبانیت و بهانه گیری پسر۳ ساله

دوست عزیز؛ متوجه این هستم که در شرایط فعلی تا چه اندازه تحت فشار قرار دارید اما لازم هست تا این نکته را خدمتتان متذکر شوم که چنین وضعیتی مثل بهانه جویی و یا وسواس ها و حساسیت هایی در این سنین طبیعی است و اگر به درستی مدیریت شود ادامه دار نخواهد بود.توصیه بنده به شما این است تا در وهله اول از آنچه بین شما و فرزند و همسرتان می گذرد شروع کنید تا در دیگر ارتباطات به مرور چنین شرایطی بهبود پیدا کند.
* ابدا وارد لجبازی با او نشوید.
* تحت هیچ شرایطی اجازه ندهید تا شما و یا همسرتان را کتک بزند در این وضعیت در مقابل او زانو بزنید و به چشمانش نگاه کنید و از او بخواهید تا به رفتارش ادامه ندهد و در غیر این صورت نتیجه ی خوبی برای او نخواهد داشت و علت رفتار را از او جویا شوید.(برخورد فیزیکی با او ممنوع)
*حد و مرزهای والد و فرزندی را حتما به همراه قانون گذاری اعمال کنید.
* خیلی از مواقع می بینیم که در صورت تکرار این رفتارها کودکمان می خواهد اعتراض و یا شکایتی را به گوش ما برساند مثل اینکه برایم بیشتر وقت بگذارید و یا احساس تنهایی دارم... پس لازم هست تا بیشتر برای او و علاقه مندی هایش مثل زمان برای بازی ، نقاشی کردن ،کتاب خواندن و ... گذاشته شود.(بغل کردن و بوسیدن و نوازش کردن فرزندتان را حتما داشته باشید باید حس کند که شما او را دوست دارید)
* مراقب تعاملاتتان با همسرتان در مقابل فرزندتان حتما باشید چرا که بچه ها رفتارهای بزرگتر ها را به سرعت الگو برداری می کنند .
* در شرایط سنی فرزند شما ارتباط با پدر خصوصأ در قالب بازی هایی چون توپ بازی و ... بیشتر صورت بگیرد.
موفق باشید