اعتیادوخیانت همسرم

باسلام 
ميتونم درك كنم چقدر شرايط سختي داريد و چقدر تلاش كرديد 
متاسفم كه بجاي قدرداني با همچين موضوعي روبه رو شديد 
سوالي كه مطرح ميشه اينه كه تا كي قراره تحمل كنيد ايا ده سال بعد هم با همين شرايط ميتونين ادامه بديد و سرپا باشيد؟  ايا فرزندتون ده سال ديگه هم از انتخاب شما خوشحاله؟  ايا فكر ميكنيد بچه شما متوجه شرايط نيست و ايا نيازهاي رواني و مالي اش با توجه به شرايط پدرش رفع ميشه؟ ميتونم فداكاريتون رو درك كنم اما گاهي يه پايان تلخ اسيب و درد كمتري داره تا يه تلخي بي پايان قطعا اگر بچه شما پسر باشه اين پدر الگوي مناسبي نيست و اگر دختر باشه به مرور باعث حس ناامني از جنس مرد ميشه بهتره با خودتون خلوت كنيد سود و زيان كنيد ادامه يا اتمام اين زندگي رو و سعي كنيد براي خود شغلي فراهم كنيد و در قدم اول مستقل بشيد سپس تصميم نهايي رو بگيريد  .