افسردگی و بی اعتمادی نسبت به همه

با سلام

من ۱۸ سال سن دارم و بنا به دلایل و رسم و رسومات توی سن ۱۴ سالگی ازدواج کردم با کسی که ۱۶ سال از خودم بزرگتر بود عشق و علاقه هم بود البته شاید از طرف من احساسی و وابستگی بود، دوماه بعد از عقد کم کم اختلافات ما شروع شد و اختلاف فکری و اعتقادی و... شروع شد خیلی فرد شکاکی بود و همش منو چک میکرد یا بد باهام صحبت میکرد جایی نمیزاشت برم یا با کسی ارتباط بگیرم و این بین از شدت ناراحتی و تنش زیاد دچار تشنج شدم چندین بار هم از طرف خودش هم خانواده دچار فشار روحی شدید و گاهی جسمی هم بودم... و بلاخره بعد از گذشت چهار سال در دوران عقد موفق شدم طلاق بگیرم 

بعد از این دوران جدایی یکی از همکار های من که آقا بودن خیلی بهم کمک کرد تا روحیم رو تا حدودی بدست بیارم و خیلی خیلی نسبت به قبل بهتر بشم و حتی دیگه تشنج نکردم نمیدونم قصد و قرض اون اقا از کمک به من چی بود اما من بهش علاقه پیدا کردم و این علاقه رو باهاش درمیون گذاشتم اوشون چیزی به من نگفت اما خودشم انگار بین دو راهیه هم میخواد هم نمیخواد و من نمیدونم با دلی که دادم چیکار کنم درصورتی که هنوز مدت کوتاهیی از طلاقم گذشته و خانواده قصد دارن دوباره منو شوهر بدن و من کس دیگع ای رو دوست دارم اصلا نمیتونم فکر کنم به کس دیگه ای احساس میکنم فقط اون میتونه منو اروم کنه و همسفر خوبی برام باشه 

شایدم من اینطور فکر میکنم توی دوراهی موندم نمیدونم چیکار کنم و روز به روز نسبت به همه بد بین تر و بی اعتماد تر میشم و توی کنج تنهایی خودم بیشتر فرو میرم احساس اینو دارم که هیچ کسی یا هیچ مردی جز اسیب رسوندن به من چیز دیگه ای نداره...

لطفا کمکم کنید