سلام مدتی پیش یکی از آشنایان رو خیلی ناگهانی از دست دادم خیلی جوون بود و هیچ مشکلی هم نداشت از اونموقع هرلحظه فکر میکنم الآنه که منم بمیرم واقعا دست خودم نیست وسواس پیدا کردم این فکر نمیزاره از زندگیم لذت ببرم چون با بچه کوچیکم تنهام همش فکر میکنم من نباشم کی به دادش میرسه 😔 یااینکه به بدنم توی قبر فکر میکنم به تنهایی اونجا میدونم که اونموقع حس نمیکنم ولی این فکرش آزاردهنده ست و گریه م میگیره یا به پدر و مادرم که برام گریه میکنن و اینکه من دیگه نیستم وجود ندارم بقیه زندگی میکنن و من نیستم,اینکه پسرم بی مادر میشه و اذیت میشه یا بقیه بهش ترحم کنن خیلی این افکار اذیتم میکنه زندگیم مختل شده میدونم فکرام غیرمنطقی و بی اساسه ولی نمیتونم کنترلش کنم خواهش میکنم راهنماییم کنید 🙏🏻
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید