سلام سه سال شده ازدواج کردم.یه پسر دوونیم ساله دارم.اصلا حرف گوش نمیده همش بقیه بچه ها رو میزنه باهرچی توی دستش باشه.چن بار گم شده .توی کوچه که بازی میکنه یه دفعه میره توی خیابون حتی از محله ما هم دور میشه .سرخوده.از من خیلی تقلید میکنه.قبلا میزدمش چون زود عصبی میشدم ولی بدتر میشد الا چون نمیزنم بهترشده ولی گاهی که جو میگیرتش مثلا مداد تو دستش میخواد بزن ب چشم یا بدن یکی.همش دستش توی دهنشه.توی خونه اصلا بند نمیشه یا خونه عموهاش میره یا عمش یا بقیه بیشتر بیرون از خونس.اسباب بازیاشو به کسی نمیده وقتی دخترعموش یا کسی دیگه میاد خونه ک بازی کنه وسایلشو بهش نمیده بعدش وقتی دخترعموش میخواد بره گریه میکنه که نرو بازی کنم باهام.خودم توی خونه باهاش بازی میکنم ولی احساس میکنم چون همش بامن بازی میکنه براش تکراری شده. یا شاید من اینطوری فکر میکنم.قتی میگم یه کاری بکن یانکن.انجام نمیده یا میده بهش میکم من میرم منو گرگا بخورم میگه برو.ولی بعدش گریه میکنه میگه نرو.نمیدونم باهاش چه رفتاری داشته باشم.
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید