احساس می کنم افسرگی گرفتم

خیلی احساس پوچی و تنهایی می کنم حالم از خودم بهم میخوره ۴ ساله وقتی شمع تولدم رو فوت می کنم ارزو می کنم بمیرم شب موقع خواب وقتی سرمو می زارم رو بالش دعا می کنم صبح چشمام رو باز نکنم ولی هر روز بیدار میشم هر روز یه بار ۲۰ تا قرص پروپرانولول خوردم ولی کم بود فقط یه روز خوابیدم هیچ اتفاقی نیوفتاد  هیچ کس هم نفهمید می ترسم از مردن ولی دوس دارم بمیرم می ترسم خودکشی کنم مستقیم برم جهنم هیچ هدفی تو زندگیم ندارم نه تنها از خودم  از همه متنفرم همه هیچ چیزی خوشحالم نمیکنه اونقدر بهش فکر کردم که چی کار کنم که دوس دارم چی کار کنم که اروم بشم قبلا یه چیزایی خوشحالم می کرد مثل گیتار زدن ولی الان فقط دلم می خواد بخوابم تو شرکت بابام از بعد کنکورم میرم کار می کنم ولی فقط میرم که سرم مشغول باشه فایده نداره فقط عذاب می کشم اگه بگن امروز اخرین روز زندگیته بدون اینکه کسی بفهمه پولامو بر میدارم تنهایی میرم شمال تو جنگل میشینم تا بمیرم مامانم نمی زاره برم پیش مشاور میگه فقط الکی کش میدن حرفشون رو پول بگیرن دلم می خواد فرار کنم از خونه یا اینکه تصادف کنم با اینکه ۱۹ سالمه ولی هنوز حق ندارم برم بیرون حق ندارم اینستا داشته باشم عکسم رو بزارم پروفایلم همش گریه می کنم همش وقتی یکی میگه بالا چشت ابروه جلو خودش نه ولی بعدا تو تنهایی کلی گریه می کنم اصلا وقتی قراره بمیریم هممون چرا الکی زندگی کنیم چرا الکی عذاب بکشیم کار کنیم پول‌ دربیاریم اخرش فقط مرگه خیلی پراکنده حرف زدم ببخشید