وقت بخیر
پسر من دی ماه تولد 6 سالگیشه یه مشکل اساسی که داریم در موقع شوخی کردن وقتی بهش می گیم خب بسه دیگه ول کن نیست و اصلن انگار نمیشنوه- که بیشتر وقت ها متاسفانه با داد و برخورد فیزیکی و گریه شوخی ختم میشه.. مثلا با پدرش کشتی می گیره یا قلقلک اون وسط تلفنش زنگ بخوره یا به هر حال خسته بشیم بهش بگیم خب بسه حالا یکم استراحت اصلن توجهی نداره و کارش و ادامه میده
خیلی وقتا هم وقتی بیرون میاد ازاون جو با زبون خوش و آروم بهش می گم پسر گلم وقتی بابایی میگه بسه یعنی بسه .. شوخی تمومه دیگه اونجا میگه چشم ولی باز ..
یا یه مشکلی هست وقتی از سرکار بر می گردیم با پدرش تو مسیر هر کدوممون شروع کنیم به حرف زدن میاد تو وسط حرفمون
همونجا هم بهش می گیم پسری بابایی یا مامانی داره حرف میزنه بزار تموم شه بعد حرف بزن که می گه نه من فراموش می کنم بعدا میخام چی بگم
به نظرتون کنترلی روی هیجاناتش نداره یا نحوه برخورد ورفتار ما باهاش اشتباه بوده که این شکلی شده
تک فرزنده- پدر و مادر شاغل- از شش ماهگی مهد کودک بوده- الانم به خاطر شرایط کرونا پیش پدرشه و با اون سرکار میره و بعد از ظهر پیش منه ومجدد پدرشون شیفت بعدازظهر سرکاره
تو رو خدا راهنمایی کنید شاید مشکل اساسی نباشه ولی همیشه سر این قضیه توبیخ و داد و بیداده تو زندگی مونه به شکلی که با شروع شوخی بهشون میگم شوخی نکنید آخرش دعواست
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید