ترس ووسواس فکری وتربیت فرزند

سلام من خیلی همیشه فکرم مشغوله.مدام ب فکراینم ک چیکارکنم.مثلاتوجمع نمیدونم چی بگم این وبگم بدنباشه اونوچرااینجوری کردچی بگم اطرافیان ناراحت نشن الان اینوگفتم چی میشه؟خلاصه همینجوری فکرم مشغوله واین باعث شده توجمع یاحتی باهمسرم بیشترساکت باشم ویه لبخندمسخره بزنم.نمیتونم درست باهمسرم ارتباط برقرارکنم بیشترحرفام توذهنم میچرخه وب زبونم نمیاد.۵ساله ازدواج کردم یه پسر۳ ساله دارم شوهرم نسبت ب خانوادش احترام الکی وبیش ازحدداره مخصوصا پدرش میترسه حتی اعتراض کنه ب چیزی وازعکس العمل پدرش میترسه.متاسفانه مابااوناوبرادرشوهرم وجاریم تویک ساختمونیم.برادرشوهرم خیلی احترام نمیزاره وحرفاشومیزنه راحت وپدرشوهرم هیچی نمیگه ولی شوهرمن بااینکه بزرگتره زودازش ناراحت میشن جوری شده ک حتی ب خواهروبرادرش هم اعتراضی نمیکنه وچیزی نمیگه حتی اگه ب من وپسرم توهین کنن.این رفتارشوهرم رومنم تاثیرگذاشته وآدم ترسویی شدم وازخودم متنفر.وواسه همین همیشه استرس دارم مخصوصابخاطرپسرم ک چطورتواین شرایط بزرگ بشه شجاع باشه.نمیدونم چیکارکنم هرچی ب شوهرم میگم بریم یه خونه دیگه نمیره.لطفا بگیدچطورخودموشوهرمودرمان کنم ک پسرم الگوی خوبی داشته باشه.خیلی نگران آینده اون هستم.ممنونم