سلام من مادرم یه مادر که توی شهر غریبم هیچکس به دیدنم نمیاد شوهرمم خیلی اهمیت بهم نمیده اصلا باهام درست حرف نمیزنه از خدا یه بچه خواستم و بهم داد...
از اول که دنیا اومد دنیا برام تیره و تار شد کل روز و شبم شد فکر مریضی که اینطوری نباشه اون طوری نباشه
چند روز دیکه دو سالشه من همش درگیر علایمم که طبیعی یا نه
من اصلا باهاش بازی نکردم من باهاش حرف نزدم من هیچ کاری براش نکردم...
من چقدر پستم😭😭😭😭😭😭
عذاب ثجدانی که همه مادرا دارن
ولی خیلیاش واقعی نیس
ول کن گلم خودت مهمتری برای خودت چی کار کردی؟ همه بچه اول استرس دارن من خودمم بچه اولم همون طور بودم از این به بعد باهاش بازی کن بوسش کن کیف بچه گی فرزندتو ببر🥰❤️
منم همینم خیلی دوست داشتم براش وقت بزارم ولی در توانم نیست چون روحیه م خیلی خوب نیست ولی سعی خودمو میکنم به تغذیه ش برسم با اینکه بدغذاس
و مثل شما مدام درگیر اینم که در بهترین شرایط باشه و مریض نشه و ...
خیلی دلگیرم از خودم
ادم برا بچه خودش واقعا هم وقت کم میاره که بازی کنه، بیشتر به فکر سلامت و تغذیه ش هست، یه مادر در سال های اول تولذفرزندش فقط نصف انسان معمولی میخوابه، اونم به خاطر شیردهی و اضطراب و.... کیفیت نداره خوابش. پسس طبیعیه یه مقداریش
