۲۲ سالمه، ترم آخر کارشناسی هستم، دانشجو معلمم و استخدام رسمی و از مهر میرم سرکار، و جدیدا شکست روحی وحشتناکی رو تجربه کردم.. اینا شرایط الانمه و تقریبا مسیر آیندم مشخصه ولی انگیزه ای ندارم، کلا امیدی به آینده ندارم از همه چی میترسم و بی اعتمادم..و هرچی میخوام دنبال یه علت باشم که به آینده امیدوار باشم هیچی پیدا نمیکنم🥺شما هم مثل من هستید یا خوش بین هستید به آینده؟ نه میخوام بمیرم نه میخوام اینطوری زندگیم بگذره.. شبیه شکنجه میمونه اینکه به اجبار باید منتظر سرنوشتم باشم و ببینم دنیا چی واسم میخواد!!
همون استخدام رسمی ک شدی آرزوی کلی از دختراس،قدرشو بدون
همینکه قراره یه معلم خوب واسه دانش آموزان باشی
خدا رو شکر کن مایی که هنوز مسیر آیندمون به شدت تاریکه چی بگیم؟:/
منم اینجوری بودم ولی فقط وقتمو پر کردم با کلاس و کار که دیگه وقت فکر کردن رو نداشته باشم
منم تو همین حس و حال شمام
واقعا خیلی بد شرایطیه
ای بابا ما فقط داریم میگذرونیم وگرنه امیدمون کجا بود
کاش منم الانم ب خوبی الان تو بود
درس و کار خیلی برام مهمه
۲۲ سالته واز خیلیا جلوتری بعد میگی ناامیدی؟🤦♀️
عزیزم فقط به این فکر کن امنیت شغلی داری این حالت روحیت گذراست
الان خیلی ها اصلا امنیت شغلی ندارن
اکثریت تو سن تو همینن که توی محدوده سنی واسه ازدواج و روابط قرار میگیرن که با کی بعد اشنا بشن چرا با این تموم شد حالا کی از کجا چه جوری بیاد....ولی میاد خودش پیش میاد نگرانم نباش تو قراره با ی نفر ازدواج گنی نه با هر کی سر راهت بود
منم شرایط تو رو تجربه کردم... سنت کمه خوش باش برا خودت خیلیم خوب تو این سن پیشرفت کردی ان شاالله راه خوبی پیش رو داری
صفحه های خالی کتاب سرنوشت که خدا گفته هر چی بندم خواست توش مینویسم، ولی من چون فکر میکنم از قبل سرنوشتم نوشته شده ساکن و منفعل نشستم.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
13 ثانیه پیش
14 ثانیه پیش
14 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
