تورو خدا بیاید من و از دوراهی نجات بدید

سلام ، خوبی؟ میدونم چند روز از این تایپیکت گذشته ، ولی خواستم بگم اگه از بیشتر لحاظ ها باهم یکسان ان ، اولویت اولت اخلاق و دوست داشتن باشه ، گفتی که خواهر و مادر شاغل هستن و حقوق دارن ، قطعا مشکلات اونا برای شما نمیاد ، این ایا هم وضعش خوب میشه ، چه بسا خواستگارتون هم توی موقعیت مشابه قرار بگیره و پدرشون فوت کنه ، اگه دوست پسرت با اخلاقه ، کاریه ، سالمه ، و قولاش قوله ( دروغگو نیست) ارزش اینو داره که براش صبر کنی ، چون هردو فامیل هستن ممکنه در اینده بابت صبر نکردن کلی احساس پشیمونی کنی ، البته صبر کردن مشروط به چیزهایی که بالا گفتم ، من خودم بعد ۵/۶ سال با همسرم ازردواج کردیم

البته من نمیدونم سنتون چقدره و چقدر جای صبر دارین ، همه اینا با توجه به شرایط سنیتون هم باید درنظر بگیری

خب اگر سبک سنگین کرده و نمیتونه بخاطر شما مقابل پدرتون ، خانوادش ، مشکلاتش بایسته ، بدون پشیمونی روی خواستگارت فکر کن ، زندگی اونقدر جدی نیست که بخاطر وضع مالیه بد یا غرور ویا بخاطر کم توانی در حال حاضر ، اینده با شمارو ازدست بده ، این از دست دادن خودخواسته است ، کم نبودن ادمهایی که با شرایط خیلی خیلی بد در حدتوانشون برای نگه داشتن دختر مورد علاقه اشون تلاش کردن ، بدون پشیمونی فکرتو ازاد کن ۲۶ سن مناسبی برای ازدواجه اما جای صبر بی نتیجه وجود نداره واقعا ، توی این دوره از سنیتون همه چیز باید با احتیاط و قطعیت باشه .

حق داری ، ببین این اول ماجراست ، وقتی بله دادی شرایط روحیت در تمامیه مدت عقد و نامزدی ، لحظه عقد و روز عروسی و تا مدتی بعد عروسی بحرانیه ، چه بخوای چه نخوای قلبت سنگینه ، اون لذتی که باید و شاید رو در اون‌ دوران نمیبری ، اما همه چیز بالاخره درست میشه و تو تعادل پیدا میکنی ، دوست پسرت خودش نمیخواد پا پیش بذاره احتمال ۷۰٪ ممکنه صبر توام در نهایت بی نتیجه باشه ، قرار خواستگاریتو بذار ، با چشم باز شرایط و بسنج ، بهتره تو‌زمان شناخت خواستگارت کوچترین ارتباطی با دوست پسرت نداشته باشی ، چون هم اذیت میشی و هم تمرکزت از چیز های مهم پرت میشه

چشم خدا همراهت باشه ، امید به خدا هر تصمیمی که گرفتی نتیجه اش رضایت باشه برات فقط