به نامش و به یادش که آرامش بخش دل هاست
من یک جنگجوی اندوهگین!
مدتی پیش با مفهوم جنگجوی اندوهگین در پادکست‌های برنامه ی 《کتاب باز》آشنا شدم و تاثیر عمیقی روی خط فکری من گذاشت.
۱)به ذهنم نظم داد.
۲)امید واقعی (نه تخیلی و فرازمینی😂) را وارد زندگیم کرد.
۳)صدای درونی (تو نمیتونی، تو کمی و...)را تا حد زیادی آرام کرد.
خب،معنای جنگجوی اندوهگین چیست؟
مناجات معروف دکتر شریعتی که مي گوید:(پروردگارا! به من آرامشی عطا فرما تا بپذیرم آنچه را که نمی‌توانم تغییر دهم و شهامتی ،تا تغییر دهم آنچه را که می‌توانم و بینشی تا تفاوت این دو را بدانم.)
ستونی Tشکل بکشید و در قسمتی چیزهایی که می‌توانید تغییر دهید دهید را بنویسید(این بخش همان جنگجو هست که واقعیت را دیده و پذیرفته و می دانید چه اقدامی باید بکند) .در قسمت بعدی ستون چیزهایی که نمی‌توانید تغییر دهید دهید را بنویسید( این بخشِ اندوهگین هست که کاری از دستتان برنمی آید و به نوعی تسلیم شده اید ولی تسلیمی که آرامش بخش هست ).
این نمودار جزو مهم ترین نمودار های زندگی هر انسانی هست!
جنگجوی اندوهگین بودن به من شهامت اقدام داد،کمکم کرد مسیرم را واضح ببینم و با امید واقعی که دلچسب هست به سوی اهدافم قدم بردارم.
🛎نکته:
چرا غم و اندوهگینی را به نوعی ستایش کردم؟
چون خواه یا ناخواه غم در لحظات زندگی ما حضور دارد،حتی وقتی خیلی شادیم به نوعی دنبال غم هستیم یا نگرانیم نکند که بیاید،که بشیند و نرود
غافل از اینکه غم همیشه بوده،در خانه ی مان زندگی میکرده،با ما سوار بی آرتی شده ،رفتیم دانشگاه و خلاصه چایی خوردیم...
پس
شادی به معنی عدم وجود غم نیست بلکه کنار آمدن با غم هست...جمله ای از کتاب دال دوست داشتن،حسین وحدانیت
ادامه دارد...
