مجری از تراپيست پرسيد:
وقتی با آدمی که هرگز خودش رو مقصر نمیدونه و خودش رو زير سوال نمیبره، مواجه میشیم چی کار کنیم؟
گفت: فرار!
من اين فرار رو دیر یاد گرفتم. همیشه به اصطلاح دوستانم مدارا کردهم، صبور بودهم، و ایرادات روانیشون رو پذیرفتم. به این فکر کردهم که هیچ کدام خالی از ايرادات و گرفتاریهای روانی نیستیم.
اما بیش از پيش دارم به این نتیجه میرسم که این درجه از پذیرشِ ديگری و مدارا زیادیه. گاهی باید «زودتر از اینها» درها رو روی ديگران و گرفتاریهای روانيشون بست.
