تولد پسرم

تقریبا دوسال ونیم سه سال پیش باردارشدم.کلی ذوق کردم که باردارم ازطرفی استرس مادرشدنم داشتم که تیپم به هم میریزه نکنه مادرخوبی نشم.وازین جور فکرا.رفتم سونو همه چی خوب بود تمام سونوهام ازمایشام.دکترم نوبت سزارین زد برام که البته بعدا فهمیدم 36هفته وچند روزم بوده سزارین شدم بچه م که دخترم بود ریه هاش نارس بود.فرداش دادنش یه بیمارستان دیگه البته شب قبلش تواون بیمارستان قبلی کلی زجر کشید جوری که همون ریه های نارسم مچاله شده بود.پنجم سزارین کردم هفتم بچم پر کشید خدا نصیب هیچ‌مادری نکنه

خلاصه با کلی ناامیدی چن ماه بعد دوباره باردارشدم که ازافسردگی نجات پیدا کنم.باردارشدم وکلی ذوق که دوباره مادر میشم

ازاول لکه بینی داشتم که گفتم لکه بینی لانه گزینیه.تو هفته6رفتم سونو ضربان قلبشم شنیدم.ازمایش روتینم دادم.نگو توهفت هفته ودوروز ضربان قلبش وایساده ومن نمیدونم

تو هفته 9رفتم سونو دکتر بهم گف ضربان نداره وسقط فراموش شده س.دنیا دورسرم چرخید.انقد گریه کردم داشتم میمردم.با کلی بدبختی سقط کردم یعنی کورتاژ شدم

ازحس ترحم دیگران ناراحت بودم از اینکه دیگه مادر نشم.ازین همه دکتر رفتن سونو ازمایش خسته شده بودم

بعداز5یا6ماه دوباره باردارشدم ازاول لکه بینی حتی خونریزی چند بار.دوباره ناامیدشدم که اینم نمیمونه وپیش دیگران شرمنده میشم وخودم نابود

خودمو سپردم بخدا تقریبا تا ده هفته لکه بینی داشتم.بعدش قطع شد گاهی تهوع نداشتم میترسیدمباهرچیز کوچیکی استرس کل وجودمو میگرفت.تااینه سونوی ان تی رفتم خداروشکر همه چی خوب بود ولی هرازمایش وسونویی که میدادم میمردم وزنده میشدم

خداروشکر تو 39هفته سزارین شدم واللن پسرم کنارمه نمیدونین چقددوسش دارم چقدشکرگذارخدام که دلمو شاد کرد.ازخدا میخوام دل هیچ مادری نشکنه خدا مادر شدنو قسمت همه زنا کنه بچه منم بچه نیکی باشه واینده نیکشو ببینم

میخوام بگم درسته دخترمو فراموش نمیکنم ولی مطمئنن خدا چیزایی میدونه که درکش واسه ما سخته

الان پسرم‌نزدبک یه ماهشه وقتی بهم مبخنده انگار دنیا مال منه

اینم بگم هیچوقت ناشکر نباشین از جنسیتی که خدا بهتون میده دختر وپسر فرقی نداره.من میگفتم به بچه شیرخشک میدم ولی الان با جون ودل شیرخودمو به بچم میدم.حاضرم خودم بمیرم ولی پسرم خم به ابروش نیاد.