یه دوستی داشتم، فک میکرد، تمام مردا و پسرا عاشقشن. همش میگفت فلانی عاشقمه. همشم توهم بود. من اون آقایون رو دیده بودم.
یه دوست دیگه هم داشتم، اونم همینطوری. دوبار ازدواج کرد، هربار گفت عاشقم بودن، کلی التماسم کردن.
خیلیا رو دیدم، اینطوری بودن.
یادمه یک بنده خدایی میگفت، بیشتر دخترا یکی از پسرای فامیل عاشقشونه، که روح پسره هم خبر نداره.
موندم این همه اعتماد بنفس از کجا میاد؟! خوش بحالشون.
خودشون رو قبول دارن.