من خیلی دلتنگم.یه آقایی هست که تقریبا دوسال ازم بزرگتره فاصله فیزیکیمون دو استانه و خیلی دوریم.نشده اصلا همو ببینیم.خیلی همو دوست داریم ولی اون رفت چون فکرمیکرد رفتنش باعث میشه من به نبودش عادت کنم و همه چی فراموش شه.
اما من از وقتی رفته مریض شدم.نه آب میتونم بخورم نه غذا.حتی بخندمم به گریه ختم میشه خنده هام...
میشه کسایی که تجربشو دارن یکم دلداری بدن؟ من هنوز انتظارشو میکشم.یبارکه جداشده بودیم برگشت...
داستانش طولانیه اما واقعا نیاز به همدردی دارم:))