میدونم طولانی نوشتم ولی بخون رفیق :)
تقریبا ۲۰ سالمه !
انقدر سرم تو درس و مشقم بود این چند سال ک وقتی برای دوستی و رابطه با جنس مخالفم نداشتم !
با اینکه دوستام همه یکی تو زندگیشون بود ولی من بر خلاف اونا تو این باغا نبودم به هیچ عنوان :)
و اینطور روابطو اتلاف وقت و مسخره میدونستم ..
الان که بزرگتر شدم اوضاع فرق کرده .
بخاطر بلوغ فکری و مهم تر از همه نیاز ، مثل هر انسان دیگه ایی دیدگاهم نسبت بهش متفات شده !
بهم پیشنهاد میشه ! نمیدونم واکنشم چی باید باشه وقتی میان پی وی پیام میدن که بیا اشنا شیم ، یا میگن خوشم اومده ازت.
فقط محترمانه میگم ک نمیشه !
امروز یکی از هم کلاسیام که خیلیم خوبه ظاهرش پیام داد و من همون جواب همیشگی رو گفتم ! ولی همچنان اصرار میکنه و پیام میده ... نمیدونم باید چیکار کنم
از وابستگی میترسم !
از گول خوردن ! از اینکه فقط واسه چند ماه تفریحش باشم !
از اینکه اون ادم ممکنه هر روز به صد نفر پیام بده و این حرفارو بزنه !
و من با این وضعیت چطور باید اعتماد کنم !
از طرفی معتقدم رابطه باید از یجایی شروع بشه بالاخره ! تا کی من خودمو دور نگه دارم اخه :)
ولی حاضر هم نیستم اجازه بدم به کسی که نزدیکم بشه :)
تک فرزندم و بیشتر از همیشه احساس تنهایی میکنم !
بخاطر خانواده ایی که هنوز افکار قدیمی خودشونو دارن راجب اینکه نباید ارتباطی باشه بین دختر و پسر ،
مردا برام تابو شدن :) و مطمئنا اونا مقصرن !
میدونم ک نیاز به روانشناس دارم و این مسئله باید حل بشه !
ولی تا قبل مراجعه ممکنه راهنماییم کنید ؟ :)
من خیلی بی تجربم ...
میشه بگید من چطور برخورد کنم با اون اقا ؟(البته بگم اینو ک مشخصه از ظاهرش و رفتارش تا الان با خیلیا بوده )
بدبختی اینجاست به ظاهر منم نمیخوره این مدلی باشم بخاطر نوع رفتار ، پوشش و چهره به روزی ک دارم !
