من خودم با داداشم چنان دعوا میکردیم به قصد کشت
یعنی مث اهنربا میچسبیدیم به هم و کل خونه رو قل میخوردیم و تو همون حال همو میزدیم😂
بعد داداش دومی ام مثلا میومد مارو جدا کنه طرف منو میگرف اون داداشم باهاش دعوا میکرد بعد منم دعوا میکردم میگفتم چیکار داری دخالت میکنی تو دعوا ما و یه مثلث کتک کاری شکل میگرف الکی الکی 😂
ولی الان جونمون برا هم در میره در صورتی که قبلا همش دعوا😂
منو داداش بزرگم اینقداز هم متتفر بودیم که چند سال حتی باهم حرفم نمیزدیم....دعوامون که میشد داداشم منو تا سرحد مرگ میزد و منم بدترین و تلخترین حرفایی که بلد بودمو میزدم....راه حلش شوهر کردن من بود😔همیشه خانوادم طرف اونو میگرفتن الان میپرسم چرا میگن اخه پسر بود ترسیدیم بره معتاد شه....بعدکه من شوهر کردم همشون فهمیدن چقد بهم بد کردنو هر روز حلالیت میطلبن
منم با داداش کوچیکم همینکارو میکردیم. اینقدر دعوا میکردیم ک دیگ کسی اهمیت نمیداد یبار از تو خونه تادر حیاط باهم قل خوردیم. اوایل من زورم بیستر بود بعدها اون زورش بیشتر شد ولی دلش نمیومد منو بزنه .وقتی حوصلمون سر میرفت کل کل میکرد تا دعوامون بشه. یادش بخیر الانم واقعا جونمو براش میدم
یادمه اختلافات منو برادرم یه برهه ای بزرگترین دغدغم بود.....بعضی وقتا الکی بدون هیچ مسله ای میومد و شروع به کتک کاری میکرد.....روانی شده بودم از دسش....تو خونه حمایتم نمیشدم که.....شبو روز فکرم این بود خدایا چکاررکنم؟اما الان خدارو شکر خیلی اقا شده خیلی بهترین داداش دنیاس
هعی .....چه فایده که تهش میفهمن اون فهمیدن تهش برام عذاب اورتره کاش کلا نفهمن....منم بگم خب نمیفهمن....دیگه نیاد اونروزا.....چقذ سخت بود امنیت نداشتم هر لخظه تنم میلرزید که خراب شن سرمو کتک......چندین بار کبود شدم روم نمیشد بیرون دربیام
میدونی من بیشتر از بابا مامانم دلگیرم......که پشتم واینسادن.....مجرد که بودم چادری سفتو سخت بودم نمازم قضا نمیشد.....تو کارای خونه عالی بودم و حتی بیشتر از مادرم کار میکردم.
وقتی کبود میشدم تو دلم میگفتم حالا همسایه ها میگن لابد دختره خیلی نا اهله....مایه ابروریزی خونشونه که ابنحوری صدای جیغاشم میادو همش کبوده
با وجود کم سن بودنم بمیرم برا خودم.....درکم بالا بود....کتکه برام درد نداشت ....توضیح کبودیا برا هم کلاسیاو اینکه درو همسایه چی میگن درد داشت
میدونی دعوا خواهر برادری منم تا ی زمانی رنگ و بوی شیطونی داشت
بزرگتر ک شدم تو هر قضیه ای من مقصر نبودم طرف داداشمو میگرفتن به من غر میزدن
جای اینکه ب مقصر غر بزنن به من میزدن
در کنار مشکلات دیگه من زود ازدواج کردم تو عقد انگار سر دل بابام بودم هی میگف زود عروسی بگیرین و...
اخرشم دارم طلاق میگیرم
وقتی خانواده ام فهمیدن پنج سال چیا تحمل کردم و صدام در تیومد چون نمیخواستم برگردم خونخ پدرم انگار مهر سکوت رو دهنشون خورد
چنان حمایتم میکنن برا طلاقم
ک اگه میدونستم زودتر از اون جهنم درمیومدم
فهمیدن چقدر برام کم گذاشتن و دیوار کوتاهتر از من پیدا نکردن
تو خانواده غر زدن و سرزنش کردن باید متعادل باشه دختر و پسر به یه اندازه
نکه فک کنی چون بچت پسره حق داره
دختر باید کوتاه بیاد
مرسی عزیزم
کاملا میفهمم
حتی کوچکترین دغدغه چند سال قبلت تو خونه پدرت
تا اخر عمر با فکر کردن بهش از پا درت میاره انگار اصلا هیچی جبرانش نمیکنه
وقتی پدر و مادر پشت دختر نباشن حتی برا چیزای کوچیک
از برادر بگیر تا غریبه
همه شاخ میشن
حالا چیشد استارتر توی این وضعیت که داری جدا میشی یاد دعواهای خواهر برادری افتادی
