سلام دوستای عزیزم
ازتون یک راهنمایی میخوام.ما خونمون رو نزدیک خونه پدرشوهرم گرفتیم
من وشوهرم بعد ازسال مادرشوهرم درست از ۷مرداد کرونا گرفتیم وتا به امروز هنوز چند تا ازعلائمش رو داریم.حالا ما تو این مدت مریضی تنها بودیم من نمیتونستم غذا درست کنم کلا روزای اول یکمی بهتر بودیم خودمون از رستوران سوپ واینا میگرفتیم رفته رفته حالمون بدتر شد وجون نداشتیم زنگ بزنیم ویک روز کامل گرسنه بودیم وهیچ کسی نیومد واسمون غذا بیاره (خانواده شوهرم )وفقط چندبار زنگ زدن گفتن کاری داشتین زنگ بزنین ومیدونستن که حالمون خیلی بد هست وبزور جواب تلفن میدادیم.
اون روز که هیچی نخورده بودیم شوهرم مرخصیش تموم شده بود ویک کیک از خونه برداشت خورد وگفت بی کسی بد دردیه من مامان ندارم کسی به فکرم نیست دیگه رفت ومنم دلم اتیش‌گرفت وخلاصه زنگ زدم به خواهرشوهرم وگلایه کردم وگفتم من واسه مریضی همه از بیمارستان گرفته تا خونشون رفتم ونترسیدم وکمک کردم چرا هیچ کدوم به روی خودشون نمیارن وخلاصه بعد از تلفن دیدم بازم خبری نیست با گریه به مامانم زنگ زدم واونم گفت بخدا فکر میکردم بهت میرسن خواهرشوهرات نزدیکت هستن میام چشم واز اونروز مامانم فقط غذا برامون اورد.ویکی از خواهرشوهرها اومد دیدحالمو ویک سوپ اورد وعدس پلو وکلیدای خونمو گرفت بیاد که اونم نیومد وخلاصه جاریمم اومد باهاش پشت در قایم شد انگار من سرطان.دارم وگفتن میترسن بقیه بیان پیشتون .ولی من خیلی ناراحتم توقع داشتم میتونستن غذا بذارن پشت در وبرن ایا نمیتونستن ؟؟؟من چطوری گلایه کنم وتلافی کنم کارشون رو؟؟؟واینم بگم به شوهرم گفتم باید از اینجا بریم نزدیک خونه مامانم اینا خونه بگیریم.حالا بگین چیکار کنم با این بی معرفت ها؟؟؟؟
