من توی 26 سالگیم حدود یک پنجم موهام سفید شد از دردی که کشیدم. یه سال حالم بد بود، کابوس میدیدم، خواب نداشتم و تا 4 و 5 صبح بیدار بودم و پرخوری عصبی...
تو نکن اینکارو باخودت... حیفی... هم خودت، هم جسمت، هم جوونیت و روحیه ات
یه ماه عذاداری هاتو بکن و بعد برو صفحه بعد زندگیت.
عزیزم اگه ببخشی هم من مطمنم به خاطر عدالت خدا یه روز باید تقاص بده. ببین این جمله چقد قشنگه:
وقتی نگاه دختری که برای زندگی با تو صد تا رویا ساخت، پشت سرت باشه این بدون هیچ وقت با هیچ کس به آرامش نخواهی رسید
عزیزم رفتم تاپیکهای قبلیت رو میخونم. بمیرم برات چقد درد کشیدی
منم خبری از نامزدم نداشتم تا اینکه هفته پیش دیدم استاتوس گذاشته همسرم تولدت مبارک تا چند روز شک بودم ولی بعدش آی زار زدم و گریه کردم. انقد حالم بد بود که خواهرم از یه آشنا که تو ثبت احوال کار میکنه استعلام گرفت ولی اونو گفته تو سیستم مجرد نشون میده. حالا نمیدونم واقعا ازدواج کرده یا اونطوری گذاشته تا من حرص بخورم
الهی بگردم احساس اون لحظه هاتونو با مغز استخون درک کردم
گاهی حس میکنم یه آدم تو خالی ام که از درون مرده
یه جسد متحرک که فقط به خاطر دل خانوادش ادای زنده بودن درمیاره...
چند شبه که تا صبح بیدارم و خواب به چشمم حرامه
خیلی درد کشیدم امیدوارم هیچکس این حال منو تجربه نکنه هرگز
