پونزده سال عاشقش بودم. تو حسرت یه بار لمس کردن دستاش میسوختم... بوی عطرش دیوونهم میکرد... صداش... نگاهش... راه رفتنش... همه چیش برام نهایت جذابیت بود...
تا اینکه اون روز، بعد از سالها که تنها شدیم با هم، گفت که همیشه منو دوس داشته و بهم فکر میکرده... دستامو گرفت... خواست ببوستم که نذاشتم
هفته دیگه کلا برای همیشه میره از ایران...
چهل و دو سالشه
میتونم برای اخرین بار اغوششو تجربه کنم... بوسه هاشو...
ولی میترسم وابستگیم و عشقم خیلی شدیدتر بشه و بدجوری زمینگیر بشم
از طرفی میگم اگه تجربه نکنم، شاید تا ابد حسرت بخورم...
اگه جای من بودین چیکار میکردین؟
