برای اینکه بتونیم از چیزایی که ساخته دست ما نیستن، انتخاب ما نیستن بتونیم فرار کنیم و حذفش کنیم از زندگیمون، مثل خانواده !
نمیشه فرار کرد ، نمیشه رفت و دیگه نیومد .
نمیشه حتی فراموش کرد لحظه های گهی رو که تو هیچ نقشی توش نداشتی اما بودی و دیدی و زجر کشیدی و اسیبش به تو وارد شده.
من از مشکلاتی که من نساختمشون بدم میاد. من از اینکه نه نمیتونم حلش کنم نه میتونم برم و دیگه یادم نیاد که چی بودن دارم دیوونه میشم
از اینکه این مشکلات گاهی اینده من رو هم تحت تاثیر قرار میدن میخوام از عصبانیت بترکم
شماها هیچ وقت شده این حسارو تجربه کنید؟
