من حسادت نمیکردم چون مامان بابام منو بیشتر دوس داشتن و من درسم خیلی بود تو کل مدرسه اول بودم ؛ معلما منو دوس داشتن ولی بچه ها دشمنم بودن و الان با ۲۲سال سن هنوزم کسی دوستم ندارع ولی برام مهم نیس
اما ببین از الان بفکرش باش ببرش مشاوره البته جای خوب؛ اگ رفتارای بدی داره سعی کن درسش کنی ک تو اجتماع جایگاه خودشو پیدا کنه و بعدا ب مشکل نخوره من این۲۲سال عمرم پر از خاطرات تحقیر و طرد شدن و تنهایی و دشمنی بقیس