داستان زندگي

از وقتي يادم مياد توي خانواده چشم باز كردم توي خونه دعوا بود بخاطر خواهر بزرگترم چون بچه نااهلي بود مامان وبابا دنبال اون بودن من احتياج به مادرم داشتم كه هيچ وقت نبود توي مدرسه هميشه تنها بودم توي خونه تنها بودم با كمبود محبت شديد خواهرم بد بود مادرم همش به من ميگفت كاش بچه دار نميشدم همش ميگفت ازتون بدم مياد ولي من هميشه ميخنديدم تا ناراحتيمو نشون ندم عوضش كمكش ميكردم كه عوض خواهرم بچه خوبي باشم ودوستم داشته باشن ولي انگار خشك وتر باهم ميسوزوندن همش بد بودم براشون تا اينكه خواهرم با دوست پسر معتاد و دختر بازش به لج خانواده ازدواج ميكنه و بچه دار ميشه تمام توجه مامان وبابا بچه وخواهرم بود بچه يكسال نداشت كه خواهرم طلاق گرفت من  موندم نگهداري از بچه با درس هرروز خونمون دعوا بود تا من خسته شدم درس گداشتم كنار بيشتر مورد تنفر قرار گرفتم ديدم ديگه نميتونم تحمل كنم با طلبه اي كه اومده بود خواستگاري ازدواج كردم انقدر پسر خوبي بود كه هرروز خدارو شكر ميكردم يكم كه ازش محبت ديدم ديوانه وار عاشقش شدم وابسته يك هفته نميديدمش دغ ميكردم خانوادم اون رو از من بيشتر دوست داشتن تا اينكه شوهرم فهميد اونم شروع كرد اذيت كردن گفت تورو خانوادتم نميخوان انقدر اذيتم ميكرد كه من كم اوردم نه دل جدا شدن ازش رو داشتم نه طاقت موندن خودكشي كردم ولي  خودم تنها تنها بودم هيچ كس نفهميد دلم براي خودم سوخت كه دارم توي تنهايي ميميرم ولي خدا نزاشت بميرم سه بار چهار بار نشد زنده موندم كه اين زندگي نكبت بار ادامه بدم شوهرم  فهميده بود دوستش دارم وتركش نميكنم هر بلايي دوست داشت سرم اورد تا اينكه دلش واسه يكي ديگه لرزيد من انداخت بيرون منم مجبوري برگشتم خونه پدرم كه از جهنم برام بدتر بود سركوفت ها شروع شد خيلي بدتر بود همه من رو مقصر ميدونستن الان سه ساله خونه پدرمم وشوهرم طلاقم نميده ميگه مهريه اتو ببخش تا طلاقت بدم خيلي دوستش دارم دلم همش پيششه صبح تا شب با عكساش سر ميكنم الان مادرم ميگه برو سركار خرج خودت بده نزديك يكسال دنبال كارم ولي چون مدرك ندارم فقط نظافت چي قبولم ميكنن اونم بلد نيستم دوست ندارم برم حالم خيلي بده دوست دارم خودمو بكشم ولي اونم نميشه هرروز جهنمه برام