من از وقتی یادمه عاشق دوست و رفت و اماد بودم مخصوصا وفتی بچه هام دنیا اومدن. فامیل خودم ک همه میگن خونه بابام میان و ک ماهم اونجا بریم همو ببینیم چون میگن خونه بزرگتر باشیم بچه هاشونو اونجا ببینیم .خانواده شوهرمم ک اصلا رفت و امدی نیستن اگ هم باشن واقعا بیخودی هستن.من دوست دارم با جون و هم سن خودمون رفت و امد کنم اصلا مهمونی های جو سنگین ک عمو و دایی و پیر و بچه درهم باشن نمی پسندم.اما مسئلم اینجاست....
چند تا دوست پیدا کردم همسایه و مامان همکلاسی دخترم .خلاصه فقط من دارم اونارو دعوت میکنم حتی خواهرم رو من دعوت میکنم ولی کسی منو دعوت نمیکنه .بخدا از بگو بخند و رفتار گرفته تا سنگ تموم پزیرایی ... ولی نمیدونم چرا دستم نمک نداره میان و میخورن ک نوش جونشون اما نمک دون میشکنن. منو دعوت نمیکنن وانگار دارن سواستفاده میکنن. من خودم ز میزنم ک هستی بیام خونتون خداشاهده منو میپیچونن. ولی باز چند روز دیگه خودم از سر تنهایی میگم بیاید .من خیلی تنهام نمیدونم باید چی کنم.بدون رفت امد. همیشه حسرت مهمونی و... رو دارم ولی........
شما و کسایی ک مثل منید چی میکنید
