من از یه دوستی شاید بگم کمه کم ۱۵ساله جدا شدم
خیلی وقته ها یه ۲ماهی میشه ولی تنها بخشه دردناکش اینجاس
که اون هنوزم تو گوشه قلبم هست
وقتی میخوام کاملا فراموشش کنم انگار دلم لهم میگه:خیلی بدی که یه دوستیه ۱۵ساله رو داری فراموش میکنی!نکن حیفه!شاید خیلیم بد نبود یا چرا انقدر خنگ بودی تو ۱۵ سال سرتو کردی زیره زمین ندیدی کسی که به عنوانه بهترین دوستو همدردت میشناختی چه.....کسیه...
نمیدونم چرا این فکرای چرت و بی اساس میان به ذهنم و بد تر از اون اینه که این دلسوزیه نامرد بدتر باعثه تاثیر گذاریش میشه...
ایده ای دارین سریعو بهتر فراموشش کنم؟
یا تجربه مشابه داشتین؟
