سلام من یه دوستی (دختر) داشتم که از ابتدایی باهم دوست و همکلاسی بودیم . همیشه و همه جا کنارم بود و همدردی میکرد توی بدترین شرایطم . البته منم جبران کردم کادو خریدم براش بخاطر دوستیمون . بخاطر کلاس های انلاین هم بیشتر چت کردیم و صمیمی تر شدیم. بعد پارسال سر یه مسئله چرتی بهم زدیم و دعوامون شد و یه طور تمسخر امیز باهام حرف میزد . به هرحال رفیق بودیم . مثلا یه شلوغی میشد تو خانواده که باعث میشد ارامشم رو از دست بدن بهش میگفتم که مثلا اه اینا خیلی سر و صدا میکنن و اینا ( اونم اینارو میگفت) بنظرم عادیه خب اما اخرش مسخرم کرد که تو گلایه خانوادتو پیشم میکردی ولی اونممم میکرد خب بیشتر از من . یکمم نسبت بهش سرد شده بودم چون هم زیادی مغرور بود و هم درونگرا بود و من برونگرا ، اینجوری که نمیتونست احساساتش رو بروز بده برام سخت میشد که هیچ حس اشکاری به رفاقتمون نداره و هرچی هست تو دلشه...اما از طرفی هنوزم دوسش دارم و هنوزم عکسای دونفرمون رو پاک نکردم 🥺🥺 به هرحال ادما تو دعوا اعصابشون خورد میشه یه چیز بی فکر میگن.اما اون یه دوست همدرد ، پایه ، اهل حسادت نبود ، خوشحالیه من خوشحالی اون بود ، با هم امتحاناتو میدادیم 🥺 بعد خانوادشم میشناختن کاملا منو و خیلیی دوسم داشتن . بعد اینم بگم که الان همکلاسیم و هنوزم باهم حرف میزنیم اما نه به عنوان رفیق! خیلی سرد و فوقش موقع پخش کردن برگه های امتحانی بخوام اسمشو صدا بزنم یا... میخوام بگرده بنظرتون کارم درسته؟