وای که خدا صبرت بده عجب حوصله ای داری با این خانواده! خانواده ات نه از تو حساب می برند و نه از شوهرت! اصلا نباید جرات کنند همچین پیشنهادی بهت بدهند!
بی خودی دور خودت با بچه شلوغ نکن که اوضاع بدتر می شه! از کجا می دونی بچه ای که میاد بعدها به دایی هاش نره؟ بزرگ که شد نسه یه بیکار که دیگران به فحش نبنده؟ یا به شوهرت بره که ساده است و همه سوارش می شن؟
همین یکی که به دنیا آوردی به بهترین وجه تربیت کن و بفرست بره خارج و از این دیوونه خونه رها بشه! تو این محیط آدم سالم هم کم میاره چه برسه به تو که چه مریضی رو هم پشت سر گذاشتی!
بچه ات اون سر دنیا تنهایی هم بکشه باز می تونه به اطرافیانش بگه خانواده ام یه کشور دیگه هستند و خودش آبرومند زندگی کنه! نه اینکه هر روز از دست فامیل حرص بخوره و سرش پایین باشه!
من بچم کوچیکه قراره از سال بعد بفرستم کلاس زبان! شدا از لباس و خوراکم هم بزنم خرج کلاس هاش می کنم! تا هر جا بتونم کمکش می کنم که فقط بره! هر چی من تو جوونی از دست حرف و اذیت اطرافیان پیر شدم کافیه! حداقل بچم بره و زندگی کنه!