ما هم با فامیل رفت و آمد داریم و مسافرت میریم و هم با دوستهای خانوادگی. همه شون همکاران های همسرم هستن. یکیشون هم مجرده که با اون خیلی زیاد بیرون میریم یا گاهی میاد خونمون.
نه من زیاد رفت و آمد رو دوست ندارم، آدم بعضی مواقع برنامه ریزی میکنه تنها باشه ریلکس کنه یهو میگن میخوایم بیایم و اینا ، هر چقد دور آدم کمتر باشه بهتره ، دوست زیاد دارم ولی رفت و آمد ب خونه ندارم همسرم هم اهل دوست آوردن به خونه نیس خوشش نمیاد
من چند تا دوست صمیمی دارم که از دانشگاه با همیم. الان همه ازدواج کردیم ولی زیاد تمایلی ندارم که ارتباط خانوادگی داشته باشیم. خودمون با هم میریم بیرون یا معمولا همدیگه رو برای نهار و عصرونه دعوت میکنیم که شوهرا سر کارن. همسرم هم با دوستاش همینطوره.
دقیقا
آخه شوهرم میگفت تو عین مامانتی رفت و آمدی نیستی
دوست های دبیرستانم که میشد عین خواهر بشیم دیدم موزی بازی درمیاره گذاشتمشون کلا کنار
دوست های دانشگاهمم همه مشغول زندگی شونن
صمیمی نیستم
خب من از کجا دوست بیارم
پسرخاله و دخترخاله شم دلیلش رو گفتم
خاله های شوهرم خیلی خطرناکن
پسرخاله ش هم به شدت به شوهرم حسودی میکنه
در همین حد خوبه. شوهر منم فقط یه بار خونه هرکدوم از دوستام اومده. پدر و مادرم با دوستاشون مسافرت میرن ولی ما حداقل الان که جوونیم سفر دو نفره رو ترجیح میدیم. دوست جای خودش؛ زندگی شخصی هم جای خودش. کلاس و بیکلاسی نداره... صرفا انتخابه.
