سلام آقا محمد..
توی چالش ناشناس چند تا سوال ازم پرسیده بودین.
۱_ آیا کودکان مفهومی از کلمه استرس دارن یا نه؟
کودکان هنوز به اون مرحله از رشد شناختی نرسیدن که بدونن استرس چیه ولی تجربش میکنن. ممکنه دلیل گریه ی کودک، بهونه گیری، عصبی بودن و... ناشی از استرس داشتن باشه ولی چون هنوز به رشد شناختی کافی نرسیدن نمیدونن که این حالاتشون مربوط به استرسه. مگر اینکه انقدر تو محیط خونواده از این لفظ پیشش استفاده کرده باشن که تا حدودی بتونه تشخیص بده.
۲_آیا واقعا میفهمن استرس رو؟
بله میفهمن، ولی نه بصورتی که ما میفهمیم.
وقتی استرس دارن بالا توضیح دادم ممکنه بهونه گیری کنند، اذیت کنند، پرخاشگری کنند، گریه کنن تا جلب توجه کنند و اون احساس ترس و نا امنیشون رو با این افعال تخلیه کنند.
۳_استرس کودکی چقدر روی شخصیتش تاثیر میذاره؟
بشدت ، اگه کودک نیازاش برطرف نشه ، این خلاء ها بصورت اختلال های روانی بروز میکنن و به شخصیت کودک لطمه وارد میکنن.
اصلا ذره ای افراط یا تفریط در تربیت بچه ، نقش خیلی زیادی توی ویژگی ها و صفات شخصیتی ون داره.
اگه کودک توی محیط پر تنش و دعوا بزرگ شه امکان اینکه در اینده اسکیزوفرن بشه میره بالا.
اگه اون احساس امنیت و محبت رو بطور کافی از مادرش دریافت نکنه و دائما بخاطر اشتباهای بچه بهش بگن اینکارو بکنی من میرماا، تنهات میذارما احتمال اینکه اختلال اضطراب جدایی داشته باشه میره بالا..
این دو تا مثالو زدم که بگم هر اتفاقی اعم از استرس، نگرانی، تصادف، دعوا، اجبار تو انجام کار ، یه حرف غیر منطقی و... همشون رو اینده بچه و شخصیتش تاثیر میذاره.
توی این زمینه در این حد اطلاعات داشتم، امیدوارم که براتون مفید بوده باشه.
موفق باشید. 🌹🌹
