دهانت را می بویند...
مبادا گفته باشی؛
دوستت دارم!
دوستت دارم...
دلت را می بویند؛
دلت را می بویند...
مبادا شعله ای در آن نهان باشد...!
روزگارِ غریبیست...
روزگارِ غریبیست نازنین...
آن که بر در می کوبد شباهنگام؛
به کُشتنِ چراغ آمده است...!
نور را؛ در پستویِ خانه نهان باید کرد...
به اندیشیدن خطر مکن!
خدای را! در پستویِ خانه نهان باید کرد...
روزگار غریبیست...
روزگار غریبیست نازنین...
🍃
نمانده در دلم دگر توانِ دوری!
چه سود از این سکوت و آه! از این صبوری...
تو ای! طلوعِ آرزوی خفته بر باد
بخوان! مرا تو ای امیدِ رفته از یاد...
🍃
علیرضا_قربانی🎶#