من هنوزم حتی اگه اون چیزیش بشه میمیرم
اگه کات کنه با اون دختره بهش میگم چقد دوسش دارم
میگم اون موقعا هم دوسش داشتم
کاش عقربه برعکس بره برگردم به یکی از اون شبایی که تا صبح پشت تلفن حرف میزدیم لا ب لای حرفام بهش میگفتم چقد دوسش دارم
کاش میگفتم من که اینهمه واسه داشتنش دویدم
شاید ی روزی بهش بگم دو سالِ همه چیزِ منه...
بتونم بگم‌منه احمق هنوز بعضی شبا زار میزنم براش
بگم ی وقتایی انقد دل تنگش میشم که همه میگن چشات غم داره
کاش یاد بگیریم وقتی کسی رو دوست داریم بهش بگیم
یا میمونه یا نمیمونه
عوضش سال های بعد اگه نیستش خودمون سرزنش نمی‌کنیم چرا بهش نگفتیم
خودمون مدیون دلمون نکنیم
شاید حرفت حرف خیلیا باشه
فقط میشه لطف کنین بیاید تاپیک آخرم
ماجرا دانشگاه و عشق و عاشقیه🥲
گلم گاهی ما یک آدمهایی رو به دو دلیل از دست میدیم
۱_ تا بفهمیم چرا قدرشون ندونستیم
۲_ تا آدم بهتری وارد زندگیمون بشه
منم حسی مشابه شما رو داشتم و همیشه میگفتم مهربونی خدا اون شخص رو برای من آورده بود که از دست دادم
الان میفهمم نه بابا خدا من بیشتر دوست داشته که اون برده چون ارزش های من خیلی بالاتر از اون بوده که قابل قیاس نیست
میدونی هرچقدکه خوبی داشت بدی ام داشت
هرچقدر که بهم توجه میکرد بی توجه ام بود
هرچقدر حالمو خوب میکرد با ی جمله شب و روزمو زهرمار میکرد
اما بعدا فهمیدم همون ی بار بوده دیگه تکرار نشد
آدمی که انقد اشک ریختم براش انقد بی خوابی کشیدم انقد ذوق کردم الان تو بقل یکی دیگس مال یکی دیگس:)
ببخشید ببخشید پس خاک تو سرت که داری واسه یک آدم بیشعور بی ارزش خودخوری میکنی
موندم چقدر خودت بی ارزش گرفتی که واسه یک تیکه اضافی اینجوری بهم ریختی
اگه به خودت ارزش بدی احترام بزاری ک هرخری نتونه اذیتت کنه همچین دنبال راه بیوفتم برات بمیرن ک بفهمی همشون دنبال آدمهای دست نیافتنی‌آن نه مهربون های ساده
میدونی حق باتوعه حرف خودمم همینه اما بعضی شبا واقعا بهم میریزم یاده شبامون که میوفتم
داداشش ک هیچ کل دوستاشم دنبال این بودن نگاهشون کنم اونوقت این بی لیاقت
دوس دارم با یکی خیلی سرتر ازش وارد رابطه شم بشوره ببره نظرت چیه
