آدما به طرز مسخره ای دارن بیشعور تر میشن...

ولی چیزی که جالبه اینه که من دیشب فهمیدم که همه ی حسهای منفی رو ناخوداگاه دارم دایورت میکنم و وقتی ب خودم اومدم دیدم خیلی ریلکس نشستم دارم ایمیلامو چک میکنم و بابت چیزی هم ناراحت نیستم قاعدتا بعد از رد شدن درخواستم بابت مرخصی که از مدیرم میخواستم باید عصبی میشدم (طبق نگین سابق) و اصن برام مهم نبود. یا تا حد مرگ برام مشکل درست میشه ولی همش به خودم میگم"به این فک کن که میتونست شرایط بدتر باشه" و بعد کلا دیگه به بزرگی مشکلم فک نمیکنم و فقط سعی میکنم که حلش کنم. چند ماهه که به طرز عجیبی حالم خوبه و اینو دیشب که ب خودم اومدم فهمیدم. =))  میخوام بگم همه چی دقیقا از درونمون شکل میگیره قاعدتا نمیشه یه زندگی مثبت با افکار منفی داشت... به حدی از بیخیالی نسبت ب انرژی های منفی رسیدم که تو محل کار  میبینم ک پشت سرم حرف میزنن ولی اصلا دلم نمیخواد که براشون انرژی بذارم چون بحث با ادمای بیشعور و احمق باعث نمیشه که اونا اوضاعشون بهتر شه فقط انرژی تو رو میگیره و من کلا دیشب ک ب رفتارای چند ماه اخیرم فک کردم دیدم دقیقا تو این چند ماه با هیچ احمقی وارد بحث نشدم و خیلی شیک دایورتش کردم و کلا این دایورت کردنه ناخوداگاه بوده ب نظرم...  هرچی ک هست خیلی از این صلح درونیه راضی ام و امیدوارم که همه مون بهش برسیم و اگه هم رسیدیم ماندگار باشه برامون و بشه سبک زندگیمون...