رسیدن به همه خواسته ها امری محاله. همه ما احساساتی مثل ناامیدی، سرخوردگی، شکست، فقدام، طرد شدن، بیماری، مرگ و.. را تحربه میکنیم و از این ها گریزی نیست.
اینجا "خشنودی درونی" اهمیت پیدا میکنه.
"خشنودی درونی" با "خشنودی بیرونی" متفاوته. احساس خوشایندی که هنگام تطبیق واقعیت با خواسته های ما در ما به وجود میاد، خشنودی بیرونی نامگذاری میشه. که البته همیشه هم امکان پذیر نیست.
اما منابعی ک خشنودی درونی را در ما به وحود می ارند، همیشه در دسترسند