هیچوقت پول نداشتیم. چون تعدادمون زیاد هست هیچوقت ریخت و پاش نداشتیم، هیچ کلاس و آموزشگاهی نرفتم که هنری یاد بگیرم دانشگاهم نمیرم با این وضع، چون شهر کوچیکی زندگی میکنیم هرجا میخوام کار کنم خیلی کم پول میدن، من الان تو یه شیرینی فروشی کار میکنم ماهی 1 تومن فقط بهم پول میده، هیچ امیدی ندارم. خیلی از همه عقبم، مامانم میگه برو دانشگاه دعواش میکنم اخه با چی برم دانشگاه، دانشگاه پول میخواد. 😒 دلم خیلی خونه، من بچه آخریم که ناخواسته دنیا اومدم، کاااش دنیا نمیومدم 😒 همش به این فکر میکنم که بابامینا منو نمیخواستن چقدر از دنیا اومدن من ناراحت شدن، 😒 هیچ امیدی ندارم، خیلی حالم بده. با یه پسری کم و بیش دوستم(مجازی تاحالا همو ندیدیم) وضعش اونجور که میگه خوبه(بعضی وقتها بهم پول میفرسته) خیلی پسر مهربون و مردی هست، خیلی دلم میخواد باهاش ازدواج کنم، فقط با این راه میتونم به زندگی ایده آل برسم، ولی اون اصلا به ازدواج فکر نمیکنه
𓆃ایران زمین𓄂 "نخستین گام برای از میان برداشتن یک ملت، پاک کردن حافظه آن است. باید کتابهایش را، فرهنگش را و تاریخش را از بین برد. بعد کسی را گمارد که کتابهای تازهای بنویسد، فرهنگ تازهای جعل کند و تاریخ تازهای بسازد...”.ملت هارا از تاریخشان دور نگه دارید در این صورت راحت کنترل میشوند. تاریکاندیشان میخواهند زنان را درسیاهینگه دارند ؛آنها ازروشنشدن ذهن زن میترسند؛چون میدانند زن بداند، به کودکش هم یاد خواهد داد ... *من خود اندوهگین نیستم اندوه عالمم، سرزمینی در سینه ام گریه میکند*
دانشگاه برو حتما منم همون شرایط تورو دارم با ماهی یه تومن میرم سرکار درسمم میخونم
با ماهی 1 تومن میشه رفت دانشگاه؟ تازه 1 تومن میگیرم کلی خرج اینور اونور میشه، برم دانشگاه چطور پول دربیارم، تازه اینجا که رفتم سر کار شرطش دانشجو نبودنه
کارتو عوض کن چندتا هنر جدید یاد بگیر یه کار با حقوق بهتر شروع کن داره خیلی کم میده بهت البته ساعت کاریت هم مهمه میتونی دانشگاه هم پیام نور بری سالی ۴ .۵ تومنه یا بخونی دولتی قبول شی
دانشگاه دولتی که رایگانه ،شهرخودتونبرو که پول خوابگاه ندی
یکی از سنت های الهی و یکی از مصادیق کیفرهای معنوی، کیفر «املاء و استدراج» است که در دنیا شامل حال مترفین و گناهکاران شده و به ظاهر برای آنان نعمت تلقی می شود، اما در باطن و حقیقت، نوعی عذاب است. امام علی (ع) می فرماید: «کمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَیهِ، وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَیهِ، وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِیهِ؛ وَ مَا ابْتَلَى اللَّهُ سُبْحَانَهُ أَحَداً بِمِثْلِ الْإِمْلَاءِ لَهُ»؛ چه بسیارند کسانى که بهوسیله احسان الهى به آنها، غافلگیر مىشوند و به سبب پردهپوشى خدا بر آنها مغرور مىگردند و براثر تعریف و تمجید از آنان فریب مىخورند؛ و خداوند هیچکس را به چیزى مانند مهلت دادن (و ادامه نعمتها و ترک عقوبت) نیازموده است .