معمولا همونی که بزرگ کردن قبول میکنن یکی از آشناهای ما دخترش برای گواهینامه آزمایش خون داده بود از اونجا فهمیدن پیگیری کردن ولی هرکس با خانواده ای که بزرگ شده بود زندگی کرد اما به هرحال سخته خدا نصیب نکنه
وای چه شرایط سخت و عجیبی...ولی احتمالا همون که بزرگ کردم
بچه خودمو پس میگیرم و بچه اونارم میدم بهشون اما نه که بره برای همیشه رفت و امد باشه بچه رو ببینیم
دوتاش😂
ولی بچه ای ک بزرگ کردم
حتما اونی که بزرگش کردم البته ۳ یا ۴ ساله باشه احتمالا بتونم عوضش کنم ولی الان که ۱۲ ساله هست فکرش هم ترسناکه
همونی که بزرگ کردم.اون یکی رو فقط دنیا اوردم غریبس.میخوامش چکار
به نظرم این فکرا خودآزاریه
الان انتخابش براش آزاردهندست واقعا هر چند بچه ای ندارم و نخواهم داشت
هر دو رو میخوام😕😘
فکرکردن بهش هم سخته،ولی اگه تواین شرایط قراربگیرم قطعا ،بچه ای که درکنارم پرورشش دادم وبزرگ کردم رونمیتونم ازش دل بکنم
بستگی داره😁
مثلا اگه بچه بزرگ شده باشه وابستش شده باشم بچه ای که پیشمه نگ میدارم
اگه سنش کم باشه عوض میکنم
اگهبچم دست خانواده خوبی نباشه دوتاشونو بزرگ میکنم☺
من اوتی که بزرگ کردم رو میخوام ولی واسه بچه خودم که تمام مدت ازش دور بودم همه کار نیکنم که جبران شه . البته نظر خود بچه ها برام مهمه . چون اگه خودشون نخوان کنارشون لذت نداره
علیخانی دو مورد اینجوری آورد
مورد اول بچه ها کوچیک بودن یکی دوسال، و تصمیم گرفته بودن ک تا بزرگتر نشدن و شرایط سختتر عوض کنن برگردن ب خانواده هاشون، خیلیم هر دو طرف تو عذاب بودن
یکیشم بچه ها 10 اینا داشتن فکر کنم. و خب حاضر نشدن عوض کنن...
ولی خب قطعا هیچ کدومو رها نمیکنم
مجردم البته ولی فکرشو ک میکنم میبینم دوتاشون باهمممم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
