نامزد که کردم یکی از دوستام به جای تبریک گفت حالا اولشه، واستا! عقد کردم گفتن این دوران شیرینته تازه، بذار ازدواج کنی. دو سال بعد ازدواج همکارم گفت:برات انگشتر خریده؟ حالا شما تازه عروس دومادین، اول راهین.
پنج سال گذشت و اطرافیان معتقد بودن باید بچه بیاد تو زندگیمون تا حالی‌مون شه. حامله که شدم هر کی منو میدید میگفت دوقلو باردار شدی؟ الان اول راهی هنوز، بذار برسی به آخراش دیگه نمیتونی تکون بخوری. ماه هفتم رفتیم یه سفر حسابی و کلی پیاده روی. آخر بارداری گوشی دستم میدیدن میگفتن حالا صبر کن دو ماه دیگه که به دنیا اومدن بهت میگم، گوشی بازی که هیچی، وقت نداری سرتو بخارونی! همچنان اطرافیان بر این عقیده هستن که بچه‌های تو الان تازه شونزده ماهشونه و تو این سن هشت شب خوابن، بذار بزرگ‌تر شن بهت میگیم.
و این مسابقه‌ی مسخره که بقیه منتظرن بالاخره ببینن ما کی اعلام بدبختی میکنیم ادامه داره...
کاش یاد بگیریم یکم برای بقیه آرزوهای خوب بکنیم. همه میدونیم که زندگی پر از سختی و چالشه، حتی اگه یکی اهل آسون گرفتن باشه . نیازی نیست مدام اینو فرو کنیم تو چشم هم.
