۱۰ دقیقه اومدم تو سایت ۲ تا تاپیک در مورد کتک زدن بچه بود. یکی دختر ۱۴ ساله اشو یکی دختر ۶ ساله اشو.
خداییش چه جوری یه عده به خودشون اجازه میدن بچه هاشونو بزنن؟؟
دختر من دیگه ۶ سالش میشه به زودی، مثل خیلی از بچه های دیگه خراب کاری زیاد کرده حتی یه بارم نزدیک بود خونه رو به اتیش بکشه. ولی من تا حالا ۱ بارم دست روش بلند نکردم، حتی فکرشم از ذهنم خطور نکرده. هیچ وقتم تنبیه اش نکردم، باهاش قهر نکردم. بعضی وقتا که دعواش میکنم بعدش حالم بد میشه. با اینکه تنها دارم بزرگش میکنم، شاغلم و کلی مشکلات دارم ولی اینا دلیل نمیشه عصبانی شدم دست روش بلند کنم یا تنبیه اش کنم.
خودتون بزارید جای اون بچه و از ذهن اون بچه مثلا ۵ ساله به موضوع نگاه کنید. نکنید با بچه هاتون این کارارو نکنید. بهشون اسیب روحی و روانی نزنید. دست روشونو بلند نکنید، بهشون نکنید دوستشون نداری، بچه بدی هستی، من مامانت نیستم، کاش بمیرم بی مادر شی.
اینا فردا میشن پر از عقد و مشکلات روانی و با این مشکلات وارد جامعه میشن میفوتن به جون ادمای دیگه. هیچی مول سلامت روانی بچه منم نیست.
بچه ای که داد میزنه، میزنه، لجبازه، حرف زشت میزنه، کار بدی و بارها تکرار میکنه مقصرش فقط و فقط والدین هستن. ما اینه هستیم برای بچه ها. اونا بدون آگاهی به دنیا میان و ذاتا پاکن، به هر سویی که کشیده اشن باعث و بانیش ما هستیم. بچه ها رو خراب نکنیم!
