فقط واسه درددل اومدم بنویسم سبک بشم اگه راهکاری به ذهنتون اومد که کمکم کنه ممنون میشم بگین
شوهرم ادعا دوست داشتن حتی قسم میخوره اما موقع نیازش ولی رفتارش کوچکترین نشونه از اون دوست داشتن نیست
منو بازیچه و اسباب بازیش قرار داده هر چی به اون مغز کثیفش میاد بهم میگه قضاوت میکنع فحش میده
اخه اینا کجاش دوست داشتنه و همچنان ادعا میکنه دوستت دارم ولی رفتاراش اینه
اگه شرایطش هست حتما برید پیش مشاور
چرا مجبوری؟
به هر بیشعوری اجازه تصمیم گیری و دخالت میده اما میگه نه اینطور نیست من خودم این تصمیم گرفتم
به قران ذره ای احساس منو پسرم واسش مهم نیست
ولی اعتماد به نفس تا دلتون بخواد داره تا حالا ادمی به این خودشیفتگی و متعصبی ندیدم بخدا
3 ماهه هی قول وعده میده فلان تاریخ میبرمتون سفر
یه همسفر بیچاره هم داشتیم اما این بیشعور افسارش دست خانوادشه کنسلش کرد
با یه ذوقی چمدون بستم الان گوشه خونه س بچم هی گریه میکنه ببر نمیبره چون افسارش دست خواهرشه
مادزش سرما خورده میگه اون مریضه حق ندارین جایی برین
