من ونامزدم دوسال پیش از طریق دوستم اشنا شدیم البته اول خانواده ها اشنا شدن ما کیش زندگی میکردیم و نامزدم و خواهرش گرجستان درس میخوندن( اما خانوادش کیش بودن ) و به خاطر همین فقط تابستونا همو میدیم و بقیه سال رو باهم از طریق چت تا تماس تصویری در ارتباط بودیم خیلی اوضاع سختی بود.. وضع مالیمون(خانواده من) خوب بود اما نه اونقدری که بتونیم بریم خارج از کشور..تا خدا کمکمون کرد و تونستیم به گرجستان مهاجرت کنیم و یه خونه نقولی اونجا بخریم بعد چند ماه تونستیم خودمونو از همه لحاض با همه چی وفق بدیم نامزدمم چون پولدار بود گاهی اوقات کمکمون میکرد اما من نمیزاشتم زیاد کمکمون کنه.. همه چی عالی بود انگار تو رویا بودم تا اینکه یه شب پسر عموی مامانم زنگ زد و گفت :یکی از دایی هام واون یکی پسر داییم فوت شده 😭خیلی بدبود هرطوری که شد خودمونو رسوندیم ایران چند ماه کارمون شده بود گریه آخه خیلی جوون بودن پسر داییم ۱۴وداییم ۳۲داغ دوتا عزیز دیدن خیلی سخته روزای سختی رو گذروندیم چند ماه که گذشت حالم بهتر شد اما مامانم افسردگی گرفته بودبهش اصرار کردم که برگردیم اون ور چون دلم برای امیر(نامزدم )خیلی تنگ شده بود اونم همین طور ..مامانش کم نزاشت برام تو این مدت مث مارد کنارم بود خواهرشم (دوتا خواهرداره )همین طور
به مامانم که گفتم برگردیم گفت تا سال هیجا نمیام و اون باید بیاد اینجا چون فصل مدارس بود و رشته اش پزشکیه و حضوریه مجبور بود سخت درس بخونه و به هر دری زد نتونست بیاد این ور ..دارم دیوونه میشم از یه طرف غم از دست دادن داییم وپسر داییم از یه طرف حال مامانم و از یه طرفم دوریم از امیر..هرشب تا گریه نکنم خوابم نمیبره .خیلی بده توروخدا کمکم کنید😭🙏🏻
