بیاید می خوام از اول زندگیم وبراتون بگم
بنویس
دلت هرچقدم گرفته باشه از من بیشتر نیس
بگو
من توسن دوسالگی پدرم واز دست دادم وسال ۸۹ به خاطر اذیت های مادر مامانم وداییم که میزدمون واذیتمون می کردن بمامانم باپسرداییش که چند سال از خودش کوچیک تر بود ازدواج کرد
هیچوقت درد خودت و بقیه رو با هم مقایسه نکن.دردا قابل مقایسه نیستن همه توی زندگی سختیایی دارن و دلشون گرفته.
وقتی به یه آدمی که دلش گرفته اینو میگی بدتر میشه حالش. پس هیچوقت نگو هر چقدر هم حالت بد باشه به بدیه حال من نیست، چون طرف فکر میکنه هیچ ذره ای نمیتونی حالش رو درک کنی.
دختری نبودم ونیستم که خواسته ای داشته باشم حتی لباس هم نمی خوام همون غذایی را که بهم می دادن میگفتم کافیه ولباس هم نمی خواستم تا وقتی خودشون میدین پاره می شدن وبرام می خریدن
وبابام فقط وقتی که می خواست مامانم و راضی کنه برای ازدواج اخااقش خوب وبود وبه قول معروف وقتی خرش از پل گذشت اخلاقش نود درجه تغیر کردیه لحظه خوب ویه لحظه بد یه لحظه بغلت می کردویه لحظه میزدتت
یادمه ۸ سال بیش تر نداشتم یه خونه اجاره کرده بودیم یه اتاق اشپز خونه اش اون سر حیاط بود به من می گفت شب ها اون جا باید بخوابی جوری بود که یکی میومد خونمون حاضر نبود فقط برا نگاه کردن توی اون اتاق بره بعدش هم وادارم می کرد ظرف بشورم کار کنم تو خونه هرچی هم مامانم می گفت باهاش دعوا می کرد که به تو ربطی نداره
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
