آخه وقتی میگی دوستی... دیگه بقیهی حرف رو نمیشنون. یاد مجلات زرد دهه هفتاد میفتن و فکر میکنن دوستی یعنی تو خیابون از قیافه یکی خوشت بیاد و بعد اغفالت کنه و دختر فراری بشی و...
در حالی که اگه دو نفر به بلوغ رسیده باشن خود به خود متعهد و محترم هستن و نه نیازه خانواده با چماق کنارشون وایسه نه احساساتشون سریع درگیر میشه. از همون اول هم حواسشون هست که با کی دارن وارد رابطه میشن نه که وابسته بشن یا مدتها زمان رو تلف کنن بعد تازه ببین اینکه کار نداره یا شخصیت مناسبی نداره.
تازه بازم چند ماه اول رابطه کاملا رسمی و با حفظ فاصله و خیلی سکرت باشه که تا ایراد مهمی دیدی راحت بزاریش کنار. این مدت رو بخوای تو خواستگاری سنتی طی میکنی میشه نامزدی و اون موقع چون فشار و فضولی اطرافیان روته جدا شدن سخته... اولی و دومی رو اینجوری رد کنی سر سومی قطعا سوژه عالم میشی.