پسرم ۲۱ ماهشه، ۲۱ ماهه نه خواب دارم، نه به خودم رسیدم، نه درست شوهرم و دیدم،خونه زندگیم همش شلخته است، پسرم همش نق میزنه، شیطون، شلوغ ، وابسته منه، غذا درست نمیخوره، بد خواب. دارم دیوونه میشم
شوهرم طفلی خیلی کمک میکنه ولی باز همون آش و همون کاسه، شهر غریب تک و تنها تو این کرونا لعنتی
تنها نیستی هممون همینیم . ولی میگذره .. سخت نگیر
غر نزن دیگ تازه اول مامان شدنه خودت خواستی مامان بشی پس سختیاشم ب جون بخر
منو چی میگی ک شوهرم بود و نبودش فرق نمیکنه. افسرده شدم
صبر تو ببر بالا عزیزم از بررگترت مثل مامانتون کمک بگیر اگه توانت هست مستخدم بگیر کارای خونه رو بکنه یا پرستار
من ک سه تا دارم دیگه ببین اوضاع چطوره هر چی جمع میکنم بازم تو اشغال پرسه می‌زنیم
منو ابجیم فقط یه سال و سه ماه فاصله سنیمونه بعد مامانم میگه نه خواب و خوراک درست حسابی داشتم حتی یه بار دیوونه شده بود منو تو زمستون نصف شب گذاشته بود بیرون 😆که بابام نجاتم داد
میگذره صبرداشته باش
به مامانم جاری هاش که تو یه خونه زندگی میکردن کمک میکردن یا همسایه ها یکیمونو نگه میداشتن مامانم کاراشو بکنه
یه کم دیگه صبوری کن.موقته این شرایط منم تا دوسالگیش سختم‌بود مثل شما.ولی مثل برق وباد میگذره .سال دیگه اینموقع نصف این مشکلاتت حل شده.هر سال بهترررر میشه
