سلام دوستان
دختر من دو ماهه رفته پیش دبستانی، وقتی می خوام برم بیرون یا کسی می خواد بره بیرون ده بار خداحافظی می کنه و هر بار هم می پرسه من خداحافظی کردم؟؟؟؟؟ هی بهش می گیم آره خداحافظی کردی باز دوباره می پرسه و دست آخر با گریه بدرقه ام می کنه، خیلی نگرانشم لطفاً اگه می تونید راهنماییم کنید.
در ضمن موقع اومدن من به خونه همچین ذوقی نداره
اون داره خداخافظی رو با چیزی اشتباه میگیره.
شاید فکر میکنه اونی که خداخافظی میکنه باید با مهمان بره، و چون با مهمان ها نمیره گریه می کنه.
اگر قرار بود فراموشی باشه، توی همه مسائل بود.
وسواس
مراجعه به روانپزشک کودک
نوار مغزی بگیرین ازش
اگه فقط خدافظیو فراموش میکنه پس قضیه چیز دیگه س
وسواس گرفته
منم اونجوری شده بودم بچه بودم مثلا میرفتم دستشویی هی پاهام میشسم میومدم بیرون میگفتم ینی شسستم ؟؟بازم برمیگشتم
عزیزم
منم بچه بودم خودمو میردم اون راه و میرفتم تو خط کار های عجیب تا مثلا برادرم میرفت دانشگاه یه شهر دیگه نگهش دارم نره و...
دخترتون حس میکنم از اون حالت و مکان راضی نیست این کار رو میکنه که موثلا مهمونا نرن یا از شما دور نشه
فراموشی که نیست چون فقط تو خداحافظیه
اگه دوست دارین برای اطنینان به روان پزشک کودک برین حتما راهنماییتون میکنن
به نظر میاد به خاطر اضطراب جداییه با خداحافظی مداوم میخواد به خودش این حس رو القا کنه که اونا میرن
از وقتی داداشش به دنیا اومده اینجوری شده با اینکه خیلی همو دوس دارن اما چون خیلی سربه هوا شده گاهی وقتا دعواش می کنیم ولی باهاش خیلی بازی می کنیم، خانمم افسردگی بعد از زایمان داشت خیلی دوران بدی بود و اون شاهد این دوران بود و با مادرش گریه می کرد. دوران خیلی خیلی بدی بود. خانمم آروم و قرار نداشت رفتیم پیش فوق تخصص یه قرص نوشت دور از جون مثل دیونه ها شد، کلی گریه کردم براش اون روز دخترم خونه خالش بود، شبا خانمم نمی خابید مدام راه می رفت مرخصی بهم نمی دادن می خاستم بیام بیرون از کارم که کرونا گرفتم شاید باورتون نشه ولی خییییلی خوشحال شدم از کرونام چون ۱۰ روز می تونستم تو خونه مواظبش باشم. از شانس ما تو غربت بودیم و دسترسی به هیچ کس به جز خواهر خانمم نداشتیم که اونم نمی تونست مدام با ما باشه... خلاصه الان تقریبا درمان شده اما خیلی می ترسم که یکی دیگه از اعضا خانوادمم دچار اینمشکلا بشن....
